Świadczenie rehabilitacyjne rozpoczynające się w I kwartale br. nie podlega waloryzacji

1) Pracownik przebywający na długotrwałym zwolnieniu lekarskim (okres zasiłkowy wyczerpie się na początku lutego 2018 r.) zamierza ubiegać się o przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego. Kto powinien złożyć wniosek o jego przyznanie?

Wniosek o świadczenie rehabilitacyjne składa pracownik.

Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje pracownikowi, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy (art. 18 ust. 1 ustawy zasiłkowej). Jest ono przyznawane na okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, jednak nie dłużej niż na 12 miesięcy, na wniosek pracownika (druk ZUS Np-7) co najmniej na 6 tygodni przed wyczerpaniem 182- lub 270-dniowego okresu zasiłkowego. Do wniosku dołącza się zaświadczenie lekarskie na druku OL-9 oraz wywiad zawodowy z miejsca pracy na formularzu OL-10. Na podstawie złożonych dokumentów i orzeczenia lekarza orzecznika lub - w drugiej instancji - komisji lekarskiej ZUS (wydanego po przeprowadzeniu badania wnioskodawcy), ZUS w drodze decyzji przyznaje bądź odmawia przyznania prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

Jeżeli płatnikiem zasiłków jest pracodawca, to podejmuje wypłatę świadczenia rehabilitacyjnego po otrzymaniu decyzji ZUS wskazującej okres, na jaki zostało przyznane świadczenie rehabilitacyjne oraz jego procentową wysokość.

2) Jak ustalić podstawę wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego, jeżeli zasiłek chorobowy był obliczany od podstawy podwyższonej do kwoty najniższej obowiązującej pracowników?

Do obliczenia wysokości świadczenia rehabilitacyjnego przyjmuje się podstawę wymiaru zasiłku chorobowego wypłacanego przed przyznaniem tego świadczenia. Przy czym w zależności od okresu (kwartału kalendarzowego), w którym rozpoczyna się jego wypłata, podstawa ta może podlegać waloryzacji.

Jeżeli pierwszy dzień przyznanego świadczenia rehabilitacyjnego przypada w kwartale, w którym wskaźnik waloryzacji przekroczył 100%, to podstawa wymiaru zasiłku chorobowego wypłacanego przed tym świadczeniem ulega podwyższeniu w wyniku waloryzacji (art. 19 ust. 2 ustawy zasiłkowej). Waloryzację przeprowadza się tylko raz, pierwszego dnia, od którego zostało przyznane świadczenie rehabilitacyjne, przyjmując faktyczną podstawę wymiaru zasiłku (a nie podwyższoną do najniższej obowiązującej pracownika). W I kwartale 2018 r. wskaźnik waloryzacji wynosi 97,7% (Mon. Pol. z 2017 r. poz. 1112), co oznacza, iż podstawa wymiaru zasiłku chorobowego przyjęta do obliczenia świadczenia rehabilitacyjnego rozpoczynającego się w okresie od 1 stycznia do 31 marca 2018 r. nie podlega waloryzacji.

Podstawa wymiaru przyznanego pracownikowi "pełnoetatowemu" świadczenia rehabilitacyjnego nie może być jednak niższa od minimalnego wynagrodzenia za pracę, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% tego wynagrodzenia (art. 45 ust. 1 w związku z art. 47 ustawy zasiłkowej). W 2018 r. najniższa podstawa wymiaru świadczenia z tytułu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy wynosi 1.812,09 zł. W razie gdy ustalona podstawa wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego jest niższa od tej kwoty, podlega odpowiedniemu podwyższeniu.

Wysokość świadczenia rehabilitacyjnego wynosi 90% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego za okres pierwszych trzech miesięcy, a za pozostały okres - 75% tej podstawy. Jeżeli zaś świadczenie to przysługuje za okres niezdolności do pracy przypadającej w okresie ciąży, wypłaca się je w wysokości 100% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego.

Przykład

Pracownik pełnoetatowy przebywa na długotrwałym zwolnieniu lekarskim. Podstawę wymiaru wynagrodzenia, a następnie zasiłku chorobowego za okres od 5 lipca 2017 r. do 2 stycznia 2018 r. (182 dni) stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres od lipca 2016 r. do czerwca 2017 r. w wysokości 1.661,08 zł (pomniejszone o składki na ubezpieczenia społeczne finansowane przez pracownika). Ponieważ było ono niższe od najniższej podstawy wymiaru zasiłku obowiązującej w 2017 r. do obliczenia świadczeń za czas choroby przypadającej do 31 grudnia 2017 r. przyjęto kwotę 1.725,80 zł, a od 1 stycznia 2018 r. kwotę 1.812,09 zł.

Od 3 stycznia 2018 r. pracownikowi przyznano świadczenie rehabilitacyjne na okres 6 miesięcy (180 dni), tj. do 1 lipca 2018 r. Za podstawę wymiaru tego świadczenia należy przyjąć kwotę faktycznej podstawy wymiaru wcześniej wypłacanego zasiłku chorobowego (tj. 1.661,08 zł) po ewentualnej waloryzacji. Ponieważ jednak pierwszy dzień świadczenia przypada w I kwartale 2018 r., faktycznie ustalona podstawa wymiaru zasiłku chorobowego nie podlega waloryzacji. Z uwagi na to, iż jest niższa od najniższej obowiązującej w 2018 r., podlega podwyższeniu do kwoty 1.812,09 zł.