A A A

Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno - Finansowych nr 2 (901) z dnia 10.01.2016

Świadczenie rehabilitacyjne przyznane na wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy

Pracownik po wykorzystaniu 182-dniowego okresu zasiłkowego złożył w ZUS wniosek o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Lekarz orzecznik ZUS uznał, że stan zdrowia kwalifikuje go do świadczenia rehabilitacyjnego na 12 miesięcy. Do dnia otrzymania orzeczenia lekarza orzecznika, pracownik korzystał z urlopu wypoczynkowego. Czy otrzyma on to świadczenie i ewentualnie od którego dnia?

Pracownik, który po wyczerpaniu 182-dniowego okresu zasiłkowego (270-dniowego w przypadku gruźlicy) jest nadal niezdolny do pracy z powodu choroby, a stan jego zdrowia wskazuje, że dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie tej zdolności, może otrzymać świadczenie rehabilitacyjne. Jest ono przyznawane na okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż na 12 miesięcy. Tak stanowi art. 18 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2014 r. poz. 159 ze zm.), dalej: ustawy zasiłkowej.

Przepisy ustawy zasiłkowej oraz ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 748 ze zm.) dopuszczają przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego na wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy, bądź też renty na wniosek o świadczenie. O stanie zdrowia uzasadniającym przyznanie jednego z tych świadczeń orzeka lekarz orzecznik ZUS. Od tego orzeczenia pracownikowi przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu do komisji lekarskiej ZUS.

Zasady i tryb orzekania o niezdolności do pracy przez lekarza orzecznika ZUS oraz przez komisje lekarskie ZUS określają przepisy rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy (Dz. U. nr 273, poz. 2711 ze zm.). Zgodnie z § 7 tego rozporządzenia, lekarz orzecznik ZUS może orzec o okolicznościach uzasadniających przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego, jeżeli pracownik ubiegający się o rentę z tytułu niezdolności do pracy spełnia warunki wymagane do uzyskania świadczenia rehabilitacyjnego, określone w przepisach ustawy zasiłkowej.

Natomiast pracownik ubiegający się o świadczenie rehabilitacyjne, który zdaniem lekarza orzecznika ZUS nie spełnia warunków wymaganych do uzyskania tego świadczenia, może otrzymać orzeczenie o niezdolności do pracy uprawniające go do ubiegania się o rentę lub orzeczenie o celowości przekwalifikowania zawodowego.

Na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, od którego nie wniesiono sprzeciwu, albo orzeczenia komisji lekarskiej (rozpatrującej sprzeciw), ZUS wydaje decyzję przyznającą:

świadczenie rehabilitacyjne na wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy lub
rentę z tytułu niezdolności do pracy na wniosek o świadczenie rehabilitacyjne.

W celu nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy pracownik nie musi korzystać z zasiłku chorobowego. Świadczenie rehabilitacyjne jest natomiast przyznawane od następnego dnia po wyczerpaniu pełnego okresu zasiłkowego. Zatem z uwagi na różnicę we wnioskach o świadczenie rehabilitacyjne i rentę z tytułu niezdolności do pracy, a także różnicę w dokumentach, które należy do nich dołączyć, pracownik jest zobowiązany do uzupełnienia dokumentacji.

Pracownik, o którym mowa w pytaniu, wykorzystał pełen przysługujący mu 182-dniowy okres zasiłkowy przed złożeniem wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy. ZUS wyda zatem decyzję przyznającą świadczenie rehabilitacyjne od 183 dnia niezdolności do pracy.

Wypłata tego świadczenia może zostać podjęta dopiero od następnego dnia po zakończeniu urlopu wypoczynkowego (okres urlopu nie spowoduje "przesunięcia" świadczenia rehabilitacyjnego).