Czy przeliczyć wysokość świadczenia rehabilitacyjnego po wypłacie nagrody za kolejny rok?

Pracownikowi niezdolnemu do pracy z powodu choroby (od 31 lipca 2013 r.), po wyczerpaniu okresu zasiłkowego zostało przyznane świadczenie rehabilitacyjne. W podstawie wymiaru zasiłku chorobowego, a w konsekwencji świadczenia rehabilitacyjnego, uwzględniliśmy nagrodę za 2012 r. Czy po dokonaniu wypłaty nagrody za 2013 r. należało przeliczyć podstawę wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego?

Nie. Do obliczenia wysokości świadczenia rehabilitacyjnego przyjmuje się kwotę, która stanowiła podstawę wymiaru zasiłku chorobowego wypłacanego bezpośrednio przed świadczeniem, czyli przeciętne miesięczne wynagrodzenie uzyskane za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy (odpowiednio za pełne kalendarzowe miesiące zatrudnienia, jeśli trwało ono krócej niż 12 miesięcy).

Do tego przeciętnego wynagrodzenia dodaje się składniki wypłacane za okresy roczne (tu nagrodę) w wysokości 1/12 części kwoty wypłaconej za rok poprzedzający miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy (art. 42 ust. 3 ustawy zasiłkowej).

W sytuacji przedstawionej w pytaniu, niezdolność do pracy z powodu choroby, po której przyznano świadczenie rehabilitacyjne, rozpoczęła się w lipcu 2013 r., a więc rokiem poprzedzającym miesiąc, w którym powstała ta niezdolność był 2012 r. Dlatego też w podstawie wymiaru przysługujących pracownikowi świadczeń uwzględniono 1/12 część nagrody za 2012 r. Wypłata nagrody za 2013 r. nie ma wpływu na podstawę wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego.

Ważne: Raz ustalona podstawa wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego nie ulega zmianie, także gdy w trakcie okresu zasiłkowego zostanie wypłacona nagroda za kolejny rok.

W przeciwieństwie do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego, wynagrodzenie przyjęte jako podstawa wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego podlega waloryzacji, którą przeprowadza się według zasad określonych w art. 19 ust. 2 ustawy zasiłkowej. Zgodnie z powołanym przepisem, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego, przyjmowaną do ustalenia podstawy świadczenia rehabilitacyjnego waloryzuje się, jeśli pierwszy dzień świadczenia przypada w kwartale, w którym wskaźnik waloryzacji przekroczył 100%. Przykładowo, gdyby pierwszy dzień świadczenia rehabilitacyjnego przypadał w II kwartale 2014 r., to waloryzacja byłaby przeprowadzana, ponieważ wskaźnik wynosił 105,8%. Z pytania wynika, że świadczenie rehabilitacyjne przyznane pracownikowi rozpoczęło się w I kwartale 2014 r., w którym wskaźnik wynosił 97,6%, a tym samym podstawa wymiaru nie podlegała waloryzacji.

Podstawa wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego przyznanego pracownikowi zatrudnionemu w pełnym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% tego wynagrodzenia (art. 45 w związku z art. 47 ustawy zasiłkowej). W 2014 r. kwota ta wynosi dla pracownika pełnoetatowego, dla którego jest to pierwszy rok pracy - 1.159,74 zł, a w kolejnych latach pracy - 1.449,67 zł. Kwoty najniższych podstaw dla pracowników niepełnoetatowych zmniejsza się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy. Jeżeli więc ustalona podstawa wymiaru jest niższa od kwoty najniższej, to jako podstawę wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego przyjmuje się kwotę najniższą.

Przykład

Pracownik zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy był niezdolny do pracy z powodu choroby od 3 lipca do 31 grudnia 2013 r. Podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego, a następnie zasiłku, stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie za okres od lipca 2012 r. do czerwca 2013 r. w wysokości 1.416,70 zł. W podstawie wymiaru uwzględniono nagrodę za 2012 r., która w myśl przepisów płacowych nie jest wypłacana za okresy pobierania wynagrodzenia chorobowego oraz świadczeń z ubezpieczenia społecznego.

Od 1 stycznia 2014 r. pracownikowi przyznano świadczenie rehabilitacyjne na 9 miesięcy, tj. do 27 września 2014 r. Pierwszy dzień świadczenia przypadał w I kwartale 2014 r., a zatem podstawa jego wymiaru nie podlegała waloryzacji. Jednakże w związku ze zmianą minimalnego wynagrodzenia, począwszy od 1 stycznia 2014 r. podstawa wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego została podwyższona do kwoty najniższej podstawy wynoszącej w 2014 r. 1.449,67 zł.

Wspomnijmy, że przeliczenia podstawy wymiaru świadczeń chorobowych (w tym świadczenia rehabilitacyjnego) należałoby dokonać w przypadku zaprzestania przez pracodawcę wypłaty składnika wynagrodzenia uwzględnianego w podstawie wymiaru tego świadczenia.

Powyższe wynika z art. 41 ust. 2 ustawy zasiłkowej, w myśl którego składników wynagrodzenia przysługujących zgodnie z umową o pracę lub innym aktem, na podstawie którego powstał stosunek pracy, tylko do określonego terminu nie uwzględnia się w podstawie wymiaru zasiłków przysługujących za okres po terminie, do którego zostały przyznane. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do składników wynagrodzenia, których wypłaty zaprzestano na podstawie układu zbiorowego pracy lub przepisów o wynagradzaniu (art. 41 ust. 3 ustawy zasiłkowej).

Przykład

Pracownikowi pełnoetatowemu po wykorzystaniu okresu zasiłkowego (trwającego od 3 lipca do 31 grudnia 2013 r.) zostało przyznane świadczenie rehabilitacyjne na 9 m-cy, tj. od 1 stycznia do 27 września 2014 r.

Podstawa wymiaru wynagrodzenia chorobowego, a następnie zasiłku, którą należało przyjąć do obliczenia świadczenia rehabilitacyjnego wynosiła 1.544,80 zł. Na podstawę wymiaru złożyło się przeciętne miesięczne wynagrodzenie w wysokości 1.423,78 zł oraz 1/12 część nagrody za 2012 r. w kwocie 121,02 zł (kwoty pomniejszone o składki na ubezpieczenia społeczne finansowane przez pracownika).

Pracodawca podjął decyzję o zaprzestaniu wypłaty nagrody rocznej począwszy od 1 stycznia 2014 r. Z podstawy wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego należało zatem wyłączyć nagrodę roczną w kwocie 121,02 zł. Po przeliczeniu podstawa wymiaru wyniosła 1.423,78 zł. Ponieważ kwota ta była niższa od kwoty najniższej podstawy, podstawę wymiaru świadczenia podwyższono do kwoty 1.449,67 zł.